--------------------------------------------------တြံေတးေတာၾကီးတန္း တစ္ေနရာမွ ရြာေလး အမ်ားစုေကတာ့ထံုးဘုိဟုေခၚျပီး အဓိကေကတာ့ အိုးဖုတ္သည့္လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ထုိရြာေလးသုိ႕ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းထားေသာ ကရလင္ူမ်ိဳးဟုထရင္သည့္ ဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ အရပ္ပုပု မ်က္နွာတြင္ေက်ာက္ေပါ္ရကာမ်ားႏွင့္ သူ၏တပည့္တစ္ေယာက္တုိ႕သည္ ေညေနစာင္းေလးတြထင္ုိရြာသို႕ေရာက္လာၾေကလသည္။ သူတို႕ကာရြာစဥ္လွည္႕လည္ျပီး ေဆးကုၾကသည့္ေဆးဆရာမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ထုိေန႕ညတြင္ ေညေနန၀ရင္ီေသရာအခိ်န္ေလးအတြင္း “ အေမလး ေအးၾကည္ျမ ရဲ႕အျဖစ္ဆုိးလွခ်ည္လား ေအမကိုထားခဲ႕ျပီလားဟူေသာ “ ငုိသံမ်ားနွင့္ ရြာေကလးကိုလွုပ္ႏိုးလုိက္ေလသည္ ။ ရြာ၏ကြမ္းေထာကင္ိုင္ေလး ေအးၾကည္ျမတစ္ေယာက္ ေညနဖက္ေလး ေတာဖက္ထဲသို႕ တို႕စရာသြားခူးရင္း ေျမြကိုက္ေေသလျပီ။ ထုိဆရာတပည့္ေရာက္ေသာအခါ ေကလးေမလးလည္း အသက္ေပ်ာက္ေနနွင့္ျပီျဖစ္ျပီ။ “ မင္းေမာင္ ျပန္မယ္ “ ဆရာၾကီးကျပန္မည္ေျပာေသာအခါ ထျပန္လာေလသည္။ လမ္းတြင္ ဆရာၾကီးက ေဟ့ေကာင္ ဒီေန႕လကြယ္ေန႕မလား ဟုတ္ဆရာၾကီး ေအး ညက်ရငင္ါတုိ႕ပီေယဆးေဖာ္လုိ႕ရျပီ ဗ်ာ ဆရာၾကီး “ မင္းေမာတင္စ္ေယာက္ နည္းနည္းထူးဆန္းသြားေလသည္။ ဒီလုိေလ လကြယ္ည ေသသူက တနဂၤေႏြသမီး မလား ျပီးေတာ့အစိမ္းေသ ေလ ပီေယဆးေဖာ္ဖုိ႕အခ်ိန္းေကာင္းပဲ တနဂၤေႏြသမီးေတြဆီကပဲ ပီေယဆးရမွာေလ ။ ထုိေၾကာင့္သူတို႕ဆရာတပည့္လည္း တိတ္ဆိတ္စြာျပန္လာၾေကလသည္။ ႕ေညန ရြာထံုးစံအတိုင္း ေအလာင္းကိုျမန္ျမန္ျပကင္ာ အားခ်င္းခ်လုိက္ေလသည္။ လကြယ္ည ေမွာရင္သည့္အထဲ ေခြးကလည္းေျခာက္ျခားဖြယ္အူေေနလသည္။ ထုိညတြင္ သင္းခ်ိဳင္းထဲတြင္ လွု္ရပွားေေနသာ လူႏွစ္ေယာက္ ေအလာင္းအားတူးျပီး မနက္ကခ်ထားေသာေၾကာင့္ေအလာင္းကားလွေပေနသးသည္ ရြာ၏ကြမ္းေထာကင္ိုင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လွေပက်ာ့ရွင္းေနသည္။ ဆရာလည္း ေအလာင္းကိုၾကည့္ျပီးမန္းမွုတ္ေလရာ ခဏအတြင္းေအလာင္းလည္းထထုိင္၏ “ ကဲသမီး သမီးဆီကပစၥည္းေလးနည္းနည္းယူမယ္ ပီေယဆးေဖာ္မလုိ႕ဟုဆုိကာ အစိမ္းသရဲအားခြင့္ေတာင္းျပီး ဆံပမင္်ားသြားမ်ား လိမ္းျခယ္ထားေသာ သနပ္ခါးမ်ားကိုယူေလသည္။ အစိမ္းသရဲလည္းေမက်နပ္သည့္ပံုစံျဖင့္ၾကည့္ေေနလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ဆရာလည္း ေက်ာက္ျပတင္စ္ခုနွင့္ ေရ တစ္ဗူးယူလာေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ အစိမ္းသရဲအားသနပ္ခါးေသြးခိုင္ေလသည္။ ထုိအရာကား ပီေယဆး၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားသာျဖစ္ေလသည္။ သုိ႕ေသာ္အစိမ္းသရဲကားေမသြး ဆရာလည္းထိုသရဲမအား ေဆးလံုးမ်ားႏွင့္ပစ္ေပါက္ျပီးခိုင္းေသာေၾကာင့္ျဖည္းျဖည္းေသြးေ လသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်ေက္မက်မနပ္နွင့္ၾကည္႕ေေနလသည္။ ထုိ႕ေနာေက္မသြးဘဲရပ္လုိက္ေသာအခါ ေအာက္လမ္းဆရာလည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေဆးလံုး နွင့္ေပါ္ရကန္ ေရွ႕သို႕အတုိး သရဲမကားေအခါင္းထဲမွ ဆရာအားဆြဲယူကာ ေအရွ႕မွေက်ာက္ျပနင္ွင့္ မ်က္နွာအားေဆာင့္ေလသည္။ “ ေသျပီးတာေတာင္ သရဲေတြကိုအလြေတ္မပးတဲ႕ ေကာင္ ငါက ေအးၾကည္ျမမဟုတ္ဘူး သင္းခ်ိဳင္းေစာင့္တဲ႕ မဖဲ၀ါဟဲ႕ “ “နတင္ို႕လုိလူမ်ိဳးေတြကိုေအသလုပ္ခ်တင္ာၾကာျပီဟု အသံနက္ၾကီးျဖင့္ေအာ္ကာ ေက်ာက္ျပင္ႏွင့္ေဆာင့္ေလသည္။ မင္းေမာလင္ည္း ဆရာျဖစ္သူေအျခေအနေမကာာင္းေသာအခါေဖနာင့္နွင့္တပင္ါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပးေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ အသံနက္ၾကီးသည္ တ္ရစြာလံဳးအားလႊမ္းျခံဳသြားေလသည္။ မနက္မိုးလင္းလုိ႕တ္ရစြာလံဳး သင္းခ်ိဳင္းကိုခ်ီတက္ျပီးသြားၾကည့္ေသာအခါ ေအးၾကည္ျမက ေအခါင္းထဲတြပင္ံုစံမပ်က္ ေဆးဆရာကာ ေခါင္းတစ္ခုလံုးေက်မြပ်က္စီးေေနလသည္။ ထုိ႕ေနာက္တ္ရစြာလံဳးက ေနာက္လူမ်ားထုိကဲ႕သို႕ထပ္လုပ္မည္စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္မိန္းေက လးအား မီးရွို႕ျပီး သျဂိဳလ္လုိက္ေေလတာ့သည္။ --
myanmar Ghost story မွ
No comments:
Post a Comment