သံလြင္ျမစ္

သံလြင္ျမစ္ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ အႀကီးဆံုးျမစ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ကမၻာေပၚမွာ ေရစီးအသန္ဆံုးျမစ္၊ အလွပဆံုးျမစ္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ အႏုပညာရွင္မ်ားကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတးသီခ်င္းေတြ ေရးဖဲြ႕သီကုံးၾကတယ္။ ေရႊလီျမစ္၊ နမ့္တိန္းျမစ္တုိ႔ကုိ ရွမ္းသီခ်င္းေရးဆရာေတြက အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိသာ ေရးစပ္ၾကေသာ္လည္း သံလြင္ျမစ္ကုိေတာ့ အမ်ဳိးသားေရးသီခ်င္းအျဖစ္ ေရးဖဲြ႕ၾကတယ္။ ရွမ္းသီခ်င္းတစ္ ပုဒ္က (ဘယ္သူကမွ သူ႔အေၾကာင္းကုိ မသိၾကဘူး)လုိ႔ဆုိထားတာေၾကာင့္ စာေရးသူက သံလြင္ျမစ္အေၾကာင္း ေရးဖဲြ႕ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

သံလြင္ျမစ္ဟာ တိဗက္ျပည္အေရွ႕ဘက္ ဒန္ကလာ ေရခဲေတာင္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ၿပီး အေနာက္ကေန အေရွ႕ဘက္ကုိ စတင္စီးဆင္းတယ္။ တရုတ္ျပည္၊ ဆိက်င္း ျပည္နယ္ လတီၱတြဒ္ ၃၀ ဒီဂရီေရာက္ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ကုိ ခ်ဳိး၀င္ကာ ယူနန္ျပည္နယ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။

ယူနန္ျပည္နယ္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေျမာက္ဘက္ကေန ေတာင္ဘက္ကုိ စီးဆင္းျပီး လတီၱတြဒ္ ၂၇ ဒီဂရီအေရာက္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေမချမစ္နဲ႔ လြန္စြာနီးကပ္ခဲ့ၿပီး ေတာင္တစ္လံုးပဲ ျခားပါေတာ့တယ္။ မဲေခါင္ျမစ္နဲ႔ေတာ့ မုိင္ ၃၀ ခန္႔ေ၀းတယ္။

လတီၱတြဒ္ ၂၄ ဒီဂရီအေရာက္ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲ စစီး၀င္ၿပီး ၀နယ္၊ ကုိးကန္႔နယ္၊ တန္႔ယန္း၊ က်ဳိင္းတံု၊ မိုင္းပန္၊ ေမာက္မယ္တုိ႔ကုိ ျဖတ္ကာ ကယားျပည္နယ္အတြင္းမွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံနဲ႔ နယ္ျခားျမစ္အျဖစ္ တည္ရွိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ကုိ ျဖတ္သန္းကာ လတီၱတြဒ္ ၁၆.၅ ဒီဂရီ ေမာ္လၿမိဳင္အနီး မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕မွတစ္ဆင့္ ပင္လယ္ထဲကုိ စီး၀င္တယ္။

မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕ထဲ ၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္ ျမစ္ႏွစ္ျခမ္္းကဲြသြားၿပီး ဘီလူးကၽြန္းရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ကုိစီးသြားတဲ့ျမစ္ကုိ နမ့္တိန္ျမစ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဘီလူးကၽြန္းေတာင္ဘက္ ကိုစီးသြားတဲ့အပုိင္းကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ျမစ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ နမ့္တိန္ျမစ္အတြင္း ေလွငယ္မ်ား ေဖာင္မ်ားသာ သြားလာႏုိင္ေပမယ့္ ေမာ္လၿမိဳင္ျမစ္အတြင္းေတာ့ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာမ်ား ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕အထိ ၀င္ထြက္သြားလာႏုိင္တယ္။ သံလြင္ျမစ္ေရေၾကာင္းလမ္းကေတာ့ မုိင္ (၁၀၀)နီးပါးေလာက္ပဲ အသံုးျပဳႏုိင္တယ္။

သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ အျခားအမည္မ်ား

သံလြင္ျမစ္ကုိ တိဗက္တုိ႔က ဂ်ာမုိငုိခ်ဴ (သုိ႔မဟုတ္) နတ္ဂ်ဴ လုိ႔ေခၚတယ္။ တရုတ္ကေတာ့ လုက်င္း၊ ႏုက်င္း၊ ဖုိ႔ဆုက်င္း လုိ႔ေခၚၿပီး ရွမ္းေတြကေတာ့ နမ့္ခံုး၊ ျမန္မာကေတာ့ သံလြင္ျမစ္လုိ႔ေခၚတာေပါ့။ ထုိင္းကေတာ့ မယ့္နမ့္ဆလ၀င္းလုိ႔ေခၚေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ ကလည္း ထုိင္းသံနဲ႔အတူ သံလြင္ျမစ္ကုိ Salween River လုိ႔ေခၚတယ္။

တိဗက္စကား ဂ်ာမုိငုိခ်ဴ ဆုိတာကေတာ့ တရုတ္ျပည္က ျမစ္ျပာႀကီးတဲ့။ တရုတ္စကား လုက်င္းကေတာ့ ေရႊထြက္တဲ့ျမစ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ တိဗက္မွာရွိတဲ့ သံလြင္ျမစ္ဖ်ားကေတာ့ ေရခဲျမစ္ပါပဲ။ တိဗက္ေဒသ ေရခဲရည္ ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သံလြင္ျမစ္ဟာ အျပာေရာင္ သမ္းေနတယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာေတာ့ သံလြင္ျမစ္အေရာင္ဟာ ရြံ႕၀ါေရာင္လုိပါ။

သံလြင္ျမစ္အထက္ပုိင္းမွာ စာမရီ၊ ၀ံပုေလြ၊ ေတာင္ဆိတ္ စတာေတြရွိလုိ႔ ပုိၿပီး ထင္ရွားတယ္။ (စာမရီဆုိတာ ေရခဲေတာင္မွာရွိတဲ့ႏြားကုိေခၚတယ္။ အေမြးရွည္တယ္။ ထူးဆန္းတာက စာမရီရဲ႕ အၿမီးက ႏြားၿမီးလုိမဟုတ္ဘဲ ျမင္းၿမီးလုိ အရင္းကေန ဖြာဆင္းလာတယ္။ တခ်ဳိ႕က စာမရီဆုိရင္ ငွက္တစ္မ်ဳိးလုိ႔ထင္ၾကတယ္ အဲတာ မဟုတ္ဘူး။ စာေရးသူ တိဗက္နယ္စပ္ ေရာက္တံုးက အဲဒီ စာမရီကုိ ျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ စာမဏီကသာ ငွက္ၿမီးရွည္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္) သံလြင္ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ပင္လယ္၀မွာရွိတဲ့ သံလြင္ျမစ္ကမ္းမွအပ လူအမ်ားဆံုးေနတဲ့ ေဒသကေတာ့ တရုတ္ျပည္ထဲရွိ လုက်င္းေဒသ ပဲျဖစ္တယ္။

သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ အသြင္

ေရစီးသန္တယ္။ အထက္ပုိင္းမွာ က်ဥ္းေျမာင္းျပီး လြန္စြာလွပတယ္။ ကမ္းပါးႏွစ္ဘက္စလံုး ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးအျဖစ္ တည္ရွိၿပီး အထက္ကေနၾကည့္ရင္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေက်ာက္ကမ္းပါးႏွစ္ျခမ္း ကဲြအက္ေနတဲ့ပံုနဲ႔တူတယ္။ ထူးျခားမႈကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ ကမ္းပါးအျမင့္ဟာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ ေပေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္မွ ၆၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ျမင့္မားၾကလုိ႔ ေလယာဥ္ေပၚကေနၾကည့္ရင္ ေခ်ာက္နက္ႀကီးလုိ ထင္ရတယ္။

သံလြင္ျမစ္ဟာ ပင္လယ္၀မွလဲႊၿပီး အထက္ပုိင္းျမစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ျမစ္ကမ္းၿမိဳ႕ မရွိပါဘူး။ ေႏြရာသီေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကမ္းနံေဘးမွာ ေရတုိက္ၿပီး ပါလာတဲ့ သဲမႈန္႔ေတြ၊ ေက်ာက္ခဲေတြ လြင္ျပင္အျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ မုိးတြင္းမွာေတာ့ ကမ္းေဘးမွာ ဘာမွမေတြ႕ ရေတာ့ဘဲ ကမ္းေဘးမွာ ရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြလည္း ေရတုိက္စားသြားကုန္တယ္။

သံလြင္ျမစ္ေရႀကီးေရလွ်ံမႈနဲ႔ ေရေလွ်ာ့က်မႈဟာ ၆၀ ေပ၊ ၇၀ ေပအထိကြာတတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာကေတာ့ ေပ ၉၀ အထိကြာဟတယ္။ ေရစီးသန္မႈေၾကာင့္ ျမစ္အတြင္းမွာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ေရ၀ဲကလည္း ေပါမ်ား၊ ေရတံခြန္လည္း မ်ားတဲ့အတြက္ ေရလမ္းခရီး ခက္ခဲေစတယ္။ မုိးတြင္းကာလ ေရလည္မွာရွိတဲ့ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကုိ ေရျမဳပ္ေပမယ့္ သေဘၤာသြားလာမႈ ခက္ခဲတယ္။

သံလြင္ျမစ္အရွည္ကေတာ့ မုိင္ေပါင္း ၁၇၅၀ ရွိၿပီး ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာေတာ့ မုိင္ေပါင္း ၆၅၀ မုိင္ပါ။

Shan view.com မွ